Vragen in Vlaams Parlement over mogelijk cultuur- en congrescentrum Ruisbroek

VLAANDEREN / RUISBROEK: – Woensdagnamiddag tijdens de plenaire middagvergadering in het Vlaams-Parlement “het vragenuurtje”, kreeg minister van cultuur Sven Gatz enkele vragen voorgeschoteld over de plannen voor een cultuur- en congrescentrum in de Leeuwse deelgemeente Ruisbroek.

Onder meer Michel Doomst, Bart Caron en Katia Segers stelden de minister enkele vragen.
Op hun vragen antwoorde Minister van cultuur Sven Gatz:
‘ Voorzitter, collega’s, het spreekt voor zich dat het antwoord dat ik u nu zal geven, overlegd werd met minister Weyts.
Sommigen hebben het al aangegeven: het dossier is niet nieuw en het is ook niet door toedoen van de Vlaamse Regering in de belangstelling gekomen. Het gaat terug op het Vlaams Stedelijk Gebied rond Brussel en 63 initiatieven en acties die daarin terug te vinden zijn, goedgekeurd door de vorige Vlaamse Regering.
Het voortraject is een aantal onder u ook bekend. Het is inderdaad op gemeentelijk niveau ontstaan: Sint-Pieters-Leeuw en Lennik hadden een voorstudie besteld bij Hugo De Greef, toch niet de minste in ons Vlaams cultureel landschap.
Hij kwam tot drie bevindingen. Zo is er volgens hem in de zuidwestrand rond Brussel eigenlijk wel ruimte voor een nieuw culturele poort. U mag ook niet vergeten dat, als u daar met de passer een cirkel rond trekt, u tot een gebied komt waarin een heel groot cultureel potentieel is. Als we dat vergelijken met Brugge – niet met het Concertgebouw, maar met de stad Brugge – en met Antwerpen, dan overstijgt dat het mogelijk potentieel, zeker omdat de demografische groei in stad en Rand de volgende jaren wellicht nog zal toenemen. Er is, met andere woorden, een cultureel potentieel.
De heer De Greef zei wel dat dat het best niet in het centrum van bijvoorbeeld de gemeente Sint-Pieters-Leeuw zou komen, maar eerder in – ik zeg dit zonder bijbedoelingen – de verpauperde stationsbuurt van Ruisbroek. Dat kan dus ook lokaal enig belang hebben.
Er is ook aangegeven dat het nuttig zou zijn om het culturele verhaal op een economische en toeristische leest te schoeien. Om die reden zal er ook worden bekeken wat er mogelijk is aan congresinfrastructuur.
Dat is wat we nu weten. We weten ook dat het een complex dossier zal worden. Het zal complex worden om dit alles te realiseren, ook met publiek-private samenwerking. Ik wil mij niet uitspreken over de grootte van de middelen. In de pers zijn hierover een aantal dingen verschenen die volgens mij zeer met de natte vinger zijn gebeurd, bijvoorbeeld ook, mijnheer Caron, over wie daarvoor uiteindelijk zal betalen en hoe. Wanneer wij middelen vanuit de private markt, eerder voor de congresfunctie, naar dat project willen halen, zullen we nog wel even ons huiswerk moeten maken.
Dat is wat we nu gaan doen. Ik ben mij er ook van bewust dat we overleg zullen moeten plegen, bijvoorbeeld met de huizen in de Vlaamse Rand rond Brussel. U noemt daar de Westrand in Dilbeek. Op het eerste gezicht zou het niet meteen het beste idee zijn om daar een even groot centrum met exact dezelfde functie als de Dilbeekse Westrand neer te poten. Er moet naar een bepaalde culturele complementariteit worden gezocht.
Evengoed moeten we overleggen met het Brusselse werkveld. Voor de mensen die Ruisbroek geografisch niet zo goed kunnen situeren: in feite zit men bijna nog dichter tegen Brussel aan dan tegen de kern van Sint-Pieters-Leeuw. Men zit dus in een heel bijzonder randstedelijk gebied, dat een aantal moeilijkheden met zich meebrengt, maar ook zeer veel mogelijkheden. De haalbaarheidsstudie zal in de komende periode van start gaan. Dat zal wel nog wat voeten in de aarde hebben. Ik kan u zeker nog niet zeggen wanneer die studie ten einde zal zijn en wat daarvan de uitkomst is. Anders is het natuurlijk geen haalbaarheidsstudie.
Mijnheer Caron, ik ga even in op uw vraag over de besparingen. Wij hebben niet gekozen voor de communicatie daarover. Sommige media vonden het nuttig om dat in de defensieve logica van de jaren 60 en 70, de ‘Gordel van Smaragd’ rond Brussel, te plaatsen. Wij doen dat uitdrukkelijk niet. Het gaat over de complementariteit van Rand en stad, in een gebied waar bijkomende culturele investeringen mogelijk zijn. Wij houden woord. Met andere woorden, wanneer wij nu besparen, niet met plezier, maar uit noodzaak om de begroting in evenwicht te brengen, doen we dat om nadien terug te kunnen bouwen. Een van de mogelijke investeringen zou dan dit cultuur- en congrescentrum in Ruisbroek kunnen zijn.‘

Na enkele korte tussenvragen gaat de minister verder:
‘De vraag of er een sterke private partner rond de congresfaciliteiten zal worden gevonden, is zeer belangrijk. Mijnheer Caron, toen u en anderen destijds met het concertgebouw begonnen zijn, waren we nog niet zover als we nu zijn. We zijn nog niet heel veel verder maar toch verder in het concept van publiek-private samenwerking. Ik veronderstel dan ook dat we hier iets meer mogelijkheden hebben dan destijds. De tijd zal een van ons daarin gelijk geven.
Wat de complementariteit betreft met de noodzaak aan andere initiatieven in de Vlaamse Rand, stel ik voor dat u minister Weyts in de commissie ten aanzien van zijn beleidsnota verder ondervraagt. Ik ben ervan overtuigd dat dit verre van het enige project zal zijn dat in dit Vlaamse-Randbeleid aan bod zal komen. Daar zal minister Weyts u meer details over verstrekken.
Mevrouw Segers, ik kan natuurlijk nu nog niet zeggen wanneer ik middelen zal moeten inschrijven in een begroting, binnen 4 of misschien zelfs 5 jaar, dat is ook onderwerp van de haalbaarheidsstudie. Zover kijken we ook niet vooruit. We wachten af wat de haalbaarheidsstudie brengt en dan zien we verder. Het zal een aantal jaren duren voor we een conclusie hebben over de studie en het partnerschap dat we zullen moeten zoeken, om dan in een volgende fase te komen tot lastenboeken en aanbestedingen.
Ik vind dit een vreemde manier van oppositie voeren. Als we besparen, is het niet goed. Als we investeren, is het ook niet goed.‘
bron: www.vlaamsparlement.be/Proteus5/showJournaalLijn.action?id=929378